Bizim Kocaeli Gazetesi Köşe Yazarı Cemalattin Öztürk'ün 24.04.2012 tarihinde sendikamız ile ilgili yazdığı köşe yazısı aşağıdadır.
LASTİK-İŞ ÜYESİ OLMAK AYRICALIKTIR!
Aylarca süren sıkı bir pazarlığın ardından geçtiğimiz hafta lastik iş kolunda başarılı bir toplu sözleşmeye imza atan Lastik-İş Sendikası‘nın İzmitli genel başkanı Abdullah Karacan‘ın hafta sonu konuğu oldum.
Benimle birlikte Kocaeli basınında meslektaşlarım da vardı.
Karacan, Kocaeli şube binasından şık bir minibüs ile bizi aldırdı. İstanbul‘un Üsküdar ilçesi Bulgurlu Mahallesi‘ndeki Rıza Kuas Genel Merkez binasına gittik.
7 katlı genel merkez binasının 5. katına çıktık.
Karacan, siyah tonların hâkim olduğu, , özenle dekore edilmiş genel başkanlık makamında bizi kapıda karşıladı.
Karacan‘ın üzerinde ise siyah kadife takım elbise, beyaz gömlek ve beyaz üzerinde siyah noktalı şık bir kravat vardı.
Büyük bir keyifle bizi karşıladı. İstanbul Boğazı‘nı kuş bakışı gören makam odasındaki koltuklara kurulduk.
Hal hatır faslından sonra Lastik-İş Sendikası‘nın dünü bugünü hakkında kısa bir ufuk turu yaptı. 63 yıl önce Rıza Kuas tarafından kurulan Lastik-ş Sendikası‘nın geldiği noktayı açıkladı.
Son 10 yıldır Lastik-İş Sendikası Genel Başkanı olan Abdullah Karacan, bu noktayla nasıl geldi kısaca hatırlatmak istiyorum;
Karacan, 1970‘li yıllarda Good Year fabrikasına işçi olarak başladı. Gözüpek yapısıyla dikkat çeken Karacan, işyeri temsilciliği, işyeri baş temsilciliği yaptı. Daha sonra Lastik-İş Sendikası Kocaeli Şubesi İdare Sekreterliği‘ne seçildi.
Vahdettin Karabay‘ın genel başkaı olduğu dönemde Karacan, genel merkez genel sekreterliğine seçildi.
Bir süre sonra yapılan olağanüstü kongre ile Abdullah Karacan, Lastik-İş Sendikası Genel Başkanı seçildi.
Makamında bizi ağırlayan Karacan‘ın, dönemini anlatırken duygusallaşarak gözlerinin dolduğunu, zaman zaman hüzünlendiğini, gözlerinin dalıp gittiğini gördüm. 10 yılda neler yaptığını şu cümlelerle özetledi:
“63 yıllık Lastik-İş Sendikası’nda ben genel başkan seçildikten sonra genel merkezimizde sadece bir masa ve sandalye vardı. Sendikayı kayyumdan aldım. Şubelerimiz kirada hizmet veriyordu.
Son 10 yılda genel merkez binasını ve şube binalarımızın tamamını satın aldık. Şubelerimizin hizmet verdiği binaların tamamı kendi mülkümüzdür. Ben genel başkan seçildiğimde sendikamızın üyesi sadece 3 bin 500‘dü.
Şimdi üye sayımız 14 bine çıkmıştır. Şubelerimizin bulunduğu illerdeki üyelerimizi otobüslerle genel merkeze getirip eğitim veriyoruz sürekli…
Üyelerimin tamamı bilgili ve donanımlıdır…
……..
Üyemizin geleceğini de düşünerek ilk kez bir sendika olarak bir ilke imza attık ve bireysel emekliliği toplu sözleşme maddesine koyarak üyemizin geleceğini garanti altına aldık.
İzmit‘te bitme aşamasında bulunan sosyal tesislerimiz olacak. Bu tesislerde aynı anda 5 düğün yapılabiliyor.
Hedeflerimiz içerisinde sırada okul, 5 yıldızlı otel ve işçi hastanesi var. En kısa zaman diliminde bu hizmetlerimizi de gerçekleştireceğiz” dedi.
Karacan‘a bu sözlerinden sonra şunu yönelttim;
“Hedefiniz bundan sonra nedir? Lastik İş Genel Başkanlığı‘na bir dönem daha mı, yoksa sendikanın bağlı bulunduğu DİSK Konfederasyon Başkanlığı‘na mı aday olacaksınız?
Gülümseyerek şu yanıtı verdi; “Konfederasyonda da önemli bir delegasyon gücümüz vardır. Ama üyemiz beni istediği sürece ben burada olmaya gayret edeceğim” yanıtını verdi.
Abdullah Karacan, üyesi tarafından çok seviliyor. Adeta tapılıyor. Anlaşılan o ki daha çok uzun yıllar üyeler, Karacan‘ı bırakmayacaktır...
Üyelerle ilişkilerini sıkı olduğunu itiraf eden Karacan, “Üyelerle ilişkilerimi çok sıkı tutarım. Gecenin bir vaktinde başı sıkışan bir üye beni çağırırsa hemen kalkar giderim, duruma el koyarım ve çözerim” Makam odasında yaklaşık bir saatlik bir sohbetin ardından Karacan, daha sonra bize genel merkez binasını gezdirdi.
7 katlı olan genel merkez binasında 15 kişi çalışıyor.
Binayı gezerken karşılaştığım çalışanların çoğu da İzmit‘in sokaklarında gördüğüm insanlardı.
Hepsi de bizi gayet sıcak karşıladı.
Yıllarca Kocaeli şube başkanlığını yürüten Hasan Hüseyin Çakar, genel merkezde görevli ve genel merkezin aylık dergisini çıkartıyor.
Genel merkez binasının iç kısmındaki duvarlarda sendikanın kurucu üyelerinin fotoğrafları, sendikal mücadelelerde çekilmiş fotoğraflar var.
Karacan, “Bu fotoğrafların her birinde ayrı bir anlam ve hikâye var. Bu fotoğraflara baktıkça mücadele hırsı ve enerjisi artıyor içimizde” diyerek yanıtlıyor…
Abdullah Karacan‘ın ne kadar vefalı bir insan olduğunu da genel merkez binasını dolaşırken anladık.
Karacan, ilk genel başkanlığı döneminde hukuk ve sosyal işler dairesi başkanı Talip Topçu‘nun kalp krizi sonucu hayatını kaybetmesinin üzerinden yıllar geçmesine rağmen, halen genel merkez binasında Topçu‘nun odasına kimse oturtulmamış.
Topcu‘nun masası çiçeklerle süslenmiş bir fotoğrafı öylece duruyor.
Bu çok anlamlı bir davranıştır…
İnsana ve arkadaşa verilen değerin samimi örneğidir.
Genel merkez binası turundan sonra Karacan bizi, akşam yemeği için ağırladı.
…………………
Balık restoranında Karacan kola, bazı meslektaşlarım vişne suyu ve portakal suyu içerken; Karacan‘ın ısrarıyla ben de bira içtim.
Ayıp olmasın diye diğer arkadaşlarım gibi meyve suyu isteyince Karacan itiraz etti, “Cemalettin, senin biracı olduğunu biliyorum. Bunu sık sık köşende belirtiyorsun. Köşeni büyük bir keyif ve zevkle okuyorum. Sen bira içersen beni de mutlu etmiş olursun” deyince kıramadım ve bira istedim.
O yemekte balıkla alkol alan tek kişi ben oldum:)
Yemekte daha çok iş yaşamı dışındaki özel hayatımızı konuştuk.
Karacan‘da özelini bizimle paylaştı.
Çocuklarından, aile yaşantısından söz etti.
Çocukları ve ailesinde söz ederken çok duygulandığını gördüm. Ailesine, çocuklarına çok düşkün ve evcil biri olduğu belli etti.
10 yıldır İstanbul çalışıyor ama evi İzmit‘te.
İzmit‘te oturuyor. Her gün gidip geliyor. En büyük keyfi İzmit‘te eşi ile birlikte Perşembe Pazarı‘ndan alışveriş yapmak…
Gazeteciliğin en keyif veren tarafı budur işte…
Abdullah Karacan‘ı daha yakından tanımaktan çok mutlu olduğumu bir kez daha belirtmek isterim…
Şu unutulmasın ki; Lastik-İş Sendikası üyeleri asla sahipsiz değildir.
Kendisine bağlı her üyesini ve çalışanını asla ve asla hakir görmeyen, dışlamayan, kırmayan üzmeyen biri…
|
