Tarihler 17 Ağustos 1999’u,saatler 03:02’yi gösterdiğinde ülkemiz en karanlık günlerinden birini yaşadı. Merkez Üssü Gölcük olan yaklaşık 7.4 büyüklüğünde bir deprem Marmara Bölgesini vurmuştu. Özellikle Kocaeli, Sakarya ve Yalova illeri en büyük darbeyi alan şehirler arasında yer aldılar. Depremde on binlerce yıkılmış binalar arasında kaybederken binlercesi de yaralandı. Birçok insan kağıt kuleler gibi yıkılan binaların yanında, yakınlarının canlı olarak dışarı çıkması günlerce acılı bir bekleyiş içersinde iken Türkiye’den hatta dünyadan gelen arama-kurtarma ekipleri hayat kurtarmaya çalışıyorlardı. 17 Ağustos’un sembolü olan ve o acı günleri en iyi anlatan, herkesin ağzında tek bir soru: Kimse var mı orada?

Konut, sanayileşme ve çevre politikalarının gerektiği gibi oluşturulmaması, doğal felaketler karşısında her zaman çaresiz kalınmasına yol açıyor. Depremlerde, deprem olduğunda yapılacaklardan daha çok, deprem olmadan alınacak önlemler büyük önem taşıyor. Binaların depreme dayanıklı olarak inşa edilmesi, yolların ve alt yapının buna göre planlanması, deprem sırasında acil müdahale olanaklarının varlığı, 17 Ağustos benzeri bir felaketle yeniden karşılaşmamak için zorunludur. Deprem olurken insanların kendilerini korumak için nasıl hareket etmeleri gerektiğini anlatmak ne kadar önemli olsa da, deprem karşısında gerekli korumayı hiçbir şekilde sağlayamamakta.

Aradan 15 yıl geçti. Bu süreçte şehirleşme kanunları değiştirildi, inşaatlar için standartlar getirildi, eskiyen binaların yerine sağlam binalar yapılmaya başlandı. Yine de yeterli değil. Gerekli dersler çıkarılmıyor. Bugün bile inşaat yapılamayacak yerlere inşaatlar yapmaya çalışıyoruz. İnşaat kalitesi yeterince yüksek değil. Teknik analizler kulak ardı edilmeye devam ediliyor. Rant için doğa katlediliyor. Yeşil alan azaltılıyor. Uygun olmayan zeminlerde toplu konutlar yükselmeye devam ediyor. Deprem gerçeğini göz ardı edeerek kar hırsına doğal afetlerde kurbanlar vermeye devam ediyoruz.

Sendikamız Lastik-İş, 17 Ağustos 1999 tarihinde üyelerini bu depremde kaybetti. Hepsini rahmetle anıyoruz. Onları unutmadık, unutturmayacağız. 17 Ağustos 1999 tarihi gibi…

17 Ağustos 1999’da kaybettiğimiz kardeşlerimiz bundan sonra benzer olayların yaşanmaması için gereken dersi bize vermelidirler. Ancak sosyal devleti geliştirerek, sağlık, konut ve alt  yapı politikalarını oluşturarak, artık cinayet boyutlarına ulaşmış bulunan iş kazalarını önleyerek bundan sonra ortaya çıkabilecek olumsuz gelişmeleri engelleyebiliriz.

17 Ağustos 1999 depreminde yitirdiğimiz kardeşlerimizi rahmetle anarken benzer olayları bir kez daha yaşamamayı diliyoruz.